Het grote Mysterie

In zijn Kritiek van de praktische rede geeft Kant zijn interpretatie van een christelijk gebod. In één zin: “God liefhebben betekent zijn geboden graag doen.”
Nu ben ik bepaald niet van de gelovige. Integendeel, ik ben een rete-rationeel mens. Wat de ene mens benoemt als god (geen eigennaam, maar een opperwezen) benoem ik als de wens om zélf een prettige wereld om mij heen te creëren. En in die zin ben ik dus zélf de schepper. Ik ben zélf god. Ieder mens is schepper van zijn eigen wereld, ieder mens is god. Als ik op goede dag mijn buren ergens mee help, of gewoon goede gesprekken mee voer, oprechte interesse toon, dan krijg ik dat op een andere goede dag terug. Als ik iemand in mijn leefomgeving hartstikke negeer, of die persoon zelfs een poot uittrek als ik aan hem of haar mijn auto verkoop , dan heb ik een bron van negativiteit in de straat, in mijn wereld. En ik ben er zelf verantwoordelijk voor. Ik heb dat voor een groot gedeelte zelf in de hand. Dat is mijn verantwoordelijkheid, die negativiteit komt voort uit de kwaliteit van mijn schepping. Een negativiteit die makkelijk om te keren is in een positieve relatie. Ook dat is mijn eigen verantwoordelijkheid en het is niet moeilijk. Je hoeft niet met iedereen intensieve relaties op te bouwen, je hoeft niet met iedereen uit je straat iedere dag koffie te drinken of het bed te delen, maar je kunt er wel voor zorgen dat, op momenten die er om welke reden dan ook toe doen, dat je in gesprek kunt gaan. En over van alles en nog wat afspraken maken, dingen samen doen. Of gewoon, elkaar respecteren. Je hoeft elkaar niet eens aardig te vinden.  Eigenlijk zou ik willen dat iedere gelovige zo in het leven staat, in zijn godsdienst. Je kunt een godsbeeld creëren, een ideaal ‘mens’ en daar dan tegen aanbidden om iets gedaan of veranderd te krijgen in het leven. Er zijn in een ver verleden boeken geschreven door mensen, die zeggen geschreven te hebben uit de naam van een opperwezen.  En die iemand namens wie we de boeken werden geschiedenis is dan inmiddels een entiteit geworden, althans in de hoofden van de gelovige lezers. Niet zomaar een entiteit, maar een opperwezen, een in alles een perfecte superpersoon. Een  modelmens die alles heeft gemaakt (het heelal, de sterren, de planeten, de zon, de maan, en dus ook de Aarde en alles wat op de aarde te vinden is. Alle leefvormen, alle grondstoffen, het water, de lucht en vooral: tadaaa!! De Mens. Het opperwezen schiep de mens, naar zijn evenbeeld, zo vertelt het grote boek en dus heeft de levenscheppende kunstenaar avant-la-lettre model gestaan voor de mensachtige van vlees en bloed. Deze kunstenaar, de creator van alles wat is, wordt De Schepper genoemd. En de vraag rijst dan: wie schiep de schepper. Deze vraag is simpelweg niet te beantwoorden en wordt in de wetenschap het ‘regressie-probleem’ genoemd. Op Sylvia Wenmackers legt het op haar website als volgt uit:

“Om het regressieprobleem aanschouwelijk te maken, kunnen e gebruik maken van een frivool voorbeeld: in een oud mythologisch wereldbeeld rust de (platte) aarde op de rug van een giganische schildpad (soms ook een olifant). Dan kun je je de vraag stellen waar die schildpad dan op rust. Op andere schildpadden mischien? Als je hier “ja” op antwoordt, dreig je in een oneindige regressie te belanden, omdat je dan voor elke volgende schildpad hetzelfde kunt beweren.Uiteindelijk is de conclusie: it’s turtles all the way down.”

Alleen al vanuit het wetenschappelijk denken is het interessant om er achter te komen of er er een got bestaat en hoe je dat dan bewijst. Op de website van een soort zendelingengenootschap Got questions Ministries (www.gotquestions.org) biedt de volgende logica een verklaring:

We weten dat uit niets niets kan ontstaan. Dus als er ooit een tijd was, waarin er helemaal niets bestond, dan zou er ook nooit iets hebben kunnen zijn begonnen te bestaan. Maar er bestaan dingen. Dus, omdat er nooit absoluut niets zou kunnen hebben bestaan, moet er iets zijn, wat altijd al staan heeft. En dat is god.

Neem me niet kwalijk hoor, maar dit is toch een klassieke vorm van mystificatie. Ik weet nog dat ik als kind wel eens gesprekken van mijn ouders met een katholieke pastoor, of was het een kapelaan, het ding had in ieder geval een jurk aan of een zwart pak met een witte boord, waar andere pakdragers een stropdas of een strikje droegen. Of die  hun overhemd bij het strottenhoofd niet dicht durfden te knoopten uit angst voor verstikking, opgezet hoofd of over-accentuering van hun onderkin. Deze pastorale werkers, zoals ze later werden genoemd, waren altijd beleefd, praatten altijd zachtjes of op zijn minst ingetogen en hadden op elk denkbare vraag een religieus en soms zelfs een pedagogisch verantwoorde respons. Als er dan een vraag werd gestelde waarop geen enkele mens raad mee leek te weten, dan had de reli-illusionist toch met een ogenschijnlijk verlossend, en zelfs bevrijdend antwoord: “Het is een Mysterie.” Hij sprak het woord ‘mysterie’ dan ook écht uit met hoofdletters. Een beetje oude toon, waarop acteur Bram van der Vlugt in zijn Sinterklaas-rol de Hoofdpiet (politiek correct: de Opper-veegpiet) licht vermanend kon toespreken, als hij weer eens iets niet goed had begrepen of iets niet helemaal goed had gedaan. Zo’n toontje dus. Belerend, zelfingenomen, megalomaan, maar ook: functioneel zéér geïnteresseerd en dito betrokken, teneinde de schaap vooral op de toegewezen plek bij de kudde te houden. Mystificatie.

We weten dat uit niets niets kan ontstaan. Dus als er ooit een tijd was, waarin er helemaal niets bestond, dan zou er ook nooit iets hebben kunnen zijn begonnen te bestaan.

Ja, meneer pastoor, dat klopt. Dat is een correcte observatie. Als er geen stokjes met zwavelkopjes bestaan, hun je ook geen brandje stichten met een lucifer. Bijna een Cruyffiaanse waarheid. Maar dan komt de verpletterende inleiding naar de aankondiging van Het Mysterie:

Maar er bestaan dingen. Iedereen in de kamer knikt. Ik ook. Ook een waarheid als een koe. Zelfs die vermeende waarheid kan onmogelijk in twijfel getrokken. Er bestaan dingen. Ik denk, dus ik besta. Mijn broer denkt ook, dus ja, logisch dat-ie bestaat, langer dan ik zelfs. Mijn niet LP van Pink Floy ook. Heb ik net gekocht. Reken maar dat-ie bestaat. Mijn vader heb ik nog niet kunnen betrappen op gezond nadenken. En toch bestaat-ie! Het leven is niet eerlijk. Hij zal wel af en toe een beetje goeie gedachte hebben. En ja, zonder mijn vader had ik trouwens ook niet kunnen bestaan.

Maar dan komt de mystificatie. De mededeling die leidt naar Het Mysterie. De gedachte, die dogmatische logica waaraan niet getwijfeld mag worden.  Iedereen die er hardop over twijfelt, loopt de kans op de wachtlijst voor de hel te worden geplaatst. Over Lucifer gesproken…. Het Mysterie is de in twee woorden geformuleerde vanzelfsprekendheid, dat de gedachten van ons aller opperwezen natuurlijk niet openbaar zijn, maar waarvan je te allen tijde kunt en moet uitgaan dat die goddelijke gedachten leiden tot intenties en daadwerkelijk gedrag dat in dienst staat van iedere individuele gelovige. Dus ook van mij! Yes!!! Ook van mij.

Maar waarom staat-ie dan toe dat ik een vader heb die me alleen maar tegenwerkt, op iedere denkbare manier. Waarom staat-ie dan toe dat tweederde van de mensheid, miljarden mensen waaronder vele miljoenen kinderen, op ‘Zijn/Haar wereld groeien in perverse armoede en slavernij, en wij, blanke minderheid van de wereldbevolking, kunnen leven in perverse armoede. Sterker nog: in ons blanke streven naar nóg meer welvaarten rijkdom (uit hedonisme, maar ook omdat het economische systeem afhankelijk is van economische groei at all costs: meer, meer, meer,.. ) zijn diezelfde blanken bereid de hele wereld te vernietigen de korte termijnwelvaart te behouden en waar mogelijk uit te breiden. Genadeloos. Het is even zeer Een Mysterie, waarom een verondersteld aanwezig Opperwezen niet ingrijpt om de totale mislukking van Zijn/Haar schepping af te wenden. Een heel Ander Mysterie dus. De mysterie ten aanzien van wie de creator is van het opperwezen is komt als een blok met lood vermengd beton binnen:

Dus, omdat er nooit absoluut niets zou kunnen hebben bestaan, moet er iets zijn, wat altijd al bestaan heeft. En dat is god.

Wow, hier moet over nagedacht worden! Altijd als iemand een mening of een zelfbenoemde waarheid debiteert, ga ik op zoek naar uitzonderingen of redenen, waarmee ik de mening of die redenering onderuit kan halen. Als kind al. Maar dit was een moeilijke. Temeer omdat de laatste vier woorden het bestaan van een opperwezen lijken te bewijzen. Maar goed beschouwd staat er gewoon: NIETS. In de eerste plaats, omdat de conclusie van de stelling op zijn minst voorbarig is. De stelling is: Er heeft altijd iets bestaan, omdat alleen uit een ‘iets’ een ander iets voort kan komen. De conclusie dat dat dan een god is of moet zijn, kan niet worden getrokken. Waaruit blijkt dat? En dan nog blijft de vraag over, waar het allereerste ‘iets’ uit ontstaan is. Alle religieuze bibliotheken met die ontelbare hoeveelheid boeken over religies (welke dan ook) hebben inhoudelijk gezien één ding met elkaar gemeen: Niemand weet het! Het blijft een geloof, dat voortkomt uit de angst, dat het leven na de dood simpelweg ophoudt te bestaan. Uit angst voor de omstandigheid, dat – mócht er dan tóch iets als een opperwezen bestaan – dat iemand dan wordt afgerekend op zijn/haar structurele a-sociale gedrag of op  de mogelijke vaststelling van iemand dat zijn/haar even totaal mislukt is. Schuldgevoel.

In plaats van energie stoppen in het zoeken naar het opperwezen, doet men er beter aan te onderzoeken hoe je je als mens coöperatief, constructief en duurzaam kunt verhouden tot ieder ander mens en tot de totale ecologie, waarvan we als mens niets meer en minder dan alleen maar deel uitmaken. We zijn die ecologie aan het verwoesten. En waarom we steeds maar weer a-sociale, alles-vernietigende regeringsleiders kiezen: dat is Mijn Mysterie.

Relletje in Den Haag? Er wordt door de politieke analist weer goed geld verdiend met het duiden van Ollongren’s onoplettendheid en alle consequenties ervan. De duiding is in eerste opzicht kinderlijk eenvoudig: Rutte houdt niet van tegenspraak en heeft het parlement al tien jaar geknecht met dichtgetimmerde regeerakkoorden en Pietertje uut Tukkerland is voor hem – juist nu er parlementaire enquetes aan gaan komen over Ruttes wanbeleid – een keiharde bedreiging.D’66 heeft een fraai inkijkje gegeven over haar invulling van het “nieuwe leiderschap”. Dat houdt in dat zij onverminderd bereid is om Rutte in zijn reet te neuken om regeringsdeelname veilig te stellen. “Wil je meer of minder Pieters, Mark? Minder? Dan gaan we dat regelen!”Onder de gesloten motorkap zijn natuurlijk wel meer vragen te stellen?Hoopt Wopke dat Pieter nu opstapt, zodat hij Partijleider wordt en blijft? Heeft hij Rutte en Ollongren ingefluisterd dat het voor iedereen beter is als Pieter burgemeester wordt van Madurodam? D’66 is partner in crime met de sloop-operaties van Rutte. De rechtstaat is ernstig aangetast, met medewerking van D’66. Pieter heeft ook daar geen vriendjes gemaakt. Eigenlijk wil iedereen van Pieter af. Behalve alle mensen die onafhankelijke controle van de macht door onafhankelijke parlementariers belangrijk vinden. Ze zijn immers gekozen om precies dát te gaan doen.Een nieuw woord voor ‘onafhankelijke politieke analyse’: Pieterpraat.Ik stuur hem op naar Van Dale Ik krijg niet eens geld voor deze duiding…..En ook niet voor dat nieuwe woord.Alsjeblieft.

Be Careful Ik maak mezelf wijs dat ‘deze tijden’ zorgwekkend zijn. De mensheid staat op een kantelpunt. Ik heb de indruk dat we aan de rand zijn van… het einde van de periode waarin we dachten ‘beschaafd’ te zijn. En wat is dat dan beschaafd? Dat de mens intelligent is? Dat de mens ‘in control’ is om het voortbestaan van de planeet dankzij het bestaan van ‘de mens’ te garanderen? Of is het: we zijn intelligenter dan alle andere levensvormen op deze planeet, dus we nemen het ervan! Is dat het? Lang leve onze ‘morele en intellectuele superioriteit’. We putten de Aarde gewoon uit, maken misbruik van al onze niet-blanke medemensen om onze welvaart te behouden of zelfs te vergroten, hebben schijt aan ons nageslacht die in de door ons achtergelaten rotzooi voor zover mogelijk of erin moet zien te overleven. En ik voel me er dagelijks mede-schuldig aan. Ik kan me niet verschuilen – en zou dat zeker niet willen – achter: ich habe es nicht gewusst. Ik vreet me dagelijks vol met met schuldgevoel. ik weet dat ik net zo schuldig ben als mijn soortgenoten aan het destructieve karakter van de mensheid. Ik probeer op micro-niveau – met al mijn geliefden dus – de wereld een stukje mooier in te kleuren door met alle naasten en met de natuur wat duurzamer te leven. Voor wat het waard is. Ik trek me soms terug in de onbevangenheid van mijn jeugd. In de wereld van de verwondering. Maar ook in de scheppingen van jongere mens. De nieuwe idealist, die zijn nieuwe wereld, zijn nieuwe verwondering zoekt en koestert. In de verkwikkende ontdekking dat de mens op ieder moment iets moois kan creëeren. Iets positiefs, iets warms, iets opbeurends, iets dat de ijskoude werkelijkheid relativeert. Op zoek naar een ogenschijnlijk verloren gegane of een nieuwe wereld van onschuld, harmonie en respectvolle durf. Ik koester vandaag de videobeelden van Pink Floyd, die een voorstelling geven in de ruines van Pompei, de vooraankondiging van de toekomstige teloorgang. Ik voel me überhaupt al schuldig oud door van deze beelden en deze muziek te genieten (maar hè anderen genieten van de briljante meuk van componisten als Monteverdi of Beethoven, wat allemaal veel ouder is. Bovendien, waarom mag je niet van alle creatieve energie genieten, hedendaags en ouder)Ik luister naar en zie beelden van Be Careful With That Axe, Eugene. Ik glimlach tevreden. Ik ken nu de voornaam van de mensheid. En zie en hoor wat hij aanricht met zijn botte bijl. Op zoek naar de Echoes van onschuld, uit de tijd dat de mensheid noch kind was. De eeuwig op de vlucht vooruit zijnde mens, die zijn weg baant met het geweld van de botte bijl. Op de vlucht voor de confrontatie met zichzelf. Dat hij niet in staat is met zijn anders gekleurde of anders denkende mens in vrede en op basis van wederzijds respect samen te leven en dat hij niet in staat is om alle bronnen van leven een beetje eerlijk te delen. Pas op voor de botte bijl van het kortzichtige en egoistische hedonisme. Pas er voor op dat je de Aarde niet verziekt voor het nageslacht. Be Careful With That Axe….

Op 4 mei (maar ook op vele andere onbestemde plekken in de tijd) gaan mijn gedachten naar Marius Prein, de ‘wereldberoemde’ poppenspeler uit Doetinchem. Grondlegger van Het Land van Jan Klaassen en grote vriend van ieder kind die open staat voor poppentheater, verhalen en verwondering. Wat niet iedereen weet is dat Marius een Auschwitz-verleden heeft, waar hij familie verloor. Het bleef hem iedere nacht achtervolgen o.m. in de vorm van nachtmerries. Over deze nachtmerries heeft hij theatervoorstellingen gemaakt. Voor een aantal voorstellingen heb ik de belichtingstechniek gedaan. Een aantal voorstellingen werden op scholen gegeven – en dát vond ik al heftig. De door hem op het podium herbeleefde nachtmerries waren zò indrukwekkend…De (voor mij) meest indrukwekkende voorstelling van hem vond plaats in de theaterzaal van het Oorlogs- en Verzetsmuseum in Overloon.Dichterbij de emoties en de trauma’s van overlevenden van de Shoah ben ik nooit gekomen en zal ik ook nooit komen. Dank je, Marius, dat ik er bij mocht zijn…

Rutte bij Nieuwsuur over zijn bestuurlijke vernieuwing:Ik moet de buitenwereld laten denken dat ik mijn bestuursstijl kan veranderen. Om Rutte IV mogelijk te maken. Ik wil geschiedenis schrijven. Als de premier die Nederland weer opbouwt, nadat ik het eigenhandig heb afgebroken. Dat laatste ga ik niet toegeven, maar dat moest van Unilever c.s. Als de eerste premier die vier kabinetten leidt. Ik ben een onbetrouwbare neo-liberale kloothommel, ongrijpbaar als de spreekwoordelijke paling in een emmer snot. Geloven in andere percepties is geen liegen. Veranderende omstandigheden behoeven andere werkelijkheden. Het is voor ieders bestwil, in ieder geval de mijne. Mijn integriteit ligt volkomen aan diggelen en iedereen weet het, maar ik blijf premier. Want ik heb corona gebruikt om de verkiezingen te winnen. Ze kunnen niet om me heen. Zelfs Omtzigt niet. Haha, ik word gewoon weer premier. Bestuurlijke vernieuwing? Als in Brood en Spelen? Geen probleem. Alles voor het verslavende moment om weer macht te mogen koesteren. Over links? Moet kunnen. Het groenste kabinet ooit! Daar zijn ze al vaker ingetrapt. Het volk is dom genoeg om rechts te blijven stemmen. Haha. Maar dat ga ik Tweebeeke niet vertellen..

Ik loop rustig van de zon te genieten in de straten van het Duitse stadje Emmerich, het vml. Hanzestadje, dat momenteel in verregaande staat van ontbinding lijkt te zijn als je afgaat op de voortschrijdende teloorgang van het stadcentrum. Steeds meer winkelpanden staan leeg en de panden verloederen in hoog tempo. Het mooie aan Emmerich is de boulevard langs de Rijn, dat dan wel weer. Een wandeling langs de Rijn in Emmerich is zeker de moeite waard. Met dat gegeven in het achterhoofd liep ik met mijn lief door Emmerich naar de Rijn-boulevard en we passeerden een van de weinige souvernirwinkeltjes. De winkel was gesloten, maar aandacht op de etalage wordt al snel getrokken door de vele kleine souveniertjes, nutteloos en gespeend van enige kwaliteit en smaak. Plastic prullaria met felle kleuren of kleine metalen souverniers-dingetjes, waarin veel beweging te zien is en die vooral schitteren, als er zonlicht opvalt. Tussen de souveniers hangt één artikel die in het bijzonder mijn aandacht trekt: het is een hakenkruis, een swastika, gemaakt van plastic waarop spiegeltjes zijn geplakt. De randen zijn afgezet met goedkoop, vooral glimmend metaal. Ik dacht meteen: what the f*ck!!! Als je door de straten van Emmerich loopt kom je onderweg al panden tegen, waar bij de voorgevel Stolpersteine zijn te vinden: herinneringen aan joodse mensen, die er ooit gewoond hebben, maar die zijn gevlucht voor of ten prooi gevallen aan het wrede nazi-geweld. Sommigen overleefden gelukkig. Vele anderen helaas niet. Als je een aantal van deze Stolpersteine in de winkelstraten hebben opgemerkt, of zelfs gelezen, dan voelt het absoluut bizar dat je dan een paar honderd meter verderop een winkeltje tegenkomt waar je dan een swastika kunt kopen, nota bene als souvenier. Welkom in Duitsland. Misschien heeft de maker het kruis weliswaar knullig, maar met een bijzondere visie in elkaar gezet: dat als je in de spiegeltjes van de swastika kijkt, dat je dan iets bijzonders ervaart. Bijv. dat in ieder mens in potentie een sadist verborgen zit die onder invloed van bijzondere omstandigheden (situationisme heet dat dan) kan uitgroeien tot iemand die met overtuiging en zelfs met een goed gevoel overgaat tot martelen of zelfs moorden. Men denke aan het beruchte experiment in de Stanford-gevangenis, waar studenten in een onderzoek probeerden aan te tonen dat gevangenisbewakers instinctief sadistische en autoritaire persoonlijkheden (kunnen) worden. Het scheen een knullig opgezet onderzoek te zijn, maar het einde van het verhaal was dat sommige van de studenten die de cipier-rol speelden écht gingen martelen en hun best deden om dit te doen, zonder de aandacht van de onderzoekers te trekken. Ieder mens kan het. Meervoud van mens=beesten.Als ik echter een blik in de etalage werp, krijg ik niet de indruk dat hier artikelen te koop liggen, die als doel hebben om mensen bewust te maken van het een of het ander, behalve dan de toeristische restwaarde van een stadje als Emmerich en dat je met die restwaarde toch nog wat geld kunt verdienen.Blijft dus een winkelier over die het geen probleem vindt om het product van een verknipte (amateur-) kunstenaar op te hangen. Alles voor een paar Euro’s. Dat je daarmee alle slachtoffers van de shoah met terugwerkende kracht schoffeert boeit dan niet. Dat je schouderophalend mensen schoffeert die – anno nú – hun stinkende best doen om de gedachten aan de talloze shoah-slachtoffers in ere te houden, mensen die zich anno nú bedreigd voelen door oprukkend fascistisch gedachtengoed in de wereld, in Europa, in Nederland, in Duitsland (de Afd, die ca. 20% van de stemmen gaat krijgen bij de aankomende verkiezingen in Duitsland): boeien!!!Wij (inwoners van Westeuropese landen) leven al 75 jaar in vrede en natuurlijk wil iedereen dat zo houden. Neem ik aan. Hoewel ik toch mijn ernstige twijfels heb bij de kritiekloze aanhang van de rechts-populistische, neo-nazistische partijen. Sommigen van die partijen, deinzen bepaald niet terug om in opstand te komen tegen ‘de tsunami van islamisering’ die niet terugdeinzen voor een burgeroorlogje of erger. En die nadien, als de mens wederom schaamtevol moet terugkijken op een periode van barbaristische domheid, elkaar glazig aankijken en wederom moeten zeggen: “dat nooit meer”. – “Maar jullie waren toch lid van die populistische fascisten?”- “Ja. Maar dit was de bedoeling niet!”- “Ja, maar waarom denk je niet eerst een beetje na voordat je die swastika verkoopt, Afd stemt of Wilders in zijn blond-bruine reet neukt?”

Onlangs plaatste ik deze foto op dit perverse medium dat Facebook heet. Het gaat om een voorwerp dat lk aantrof in de etalage van een souvenirwinkel. Het lijkt op een hakenkruis, een swastika, en wij vonden het ding, nadat we tijdens een wandeling langs veel ‘stolpersteine’ hadden gelopen. Dat creeert een specifieke mindset, dat snapt u.We zagen opnieuw het ‘hakenkruis’., maar we ontmoetten ook de winkelier, de uitbater van de winkel, die – nu het coronavirus eindelijk het onderspit lijkt te gaan delven tegen en veelheid aan effectieve vaccins – nu élke potentiele klant aktief te wille; begroeten. Mijn ‘swastika’ hing nog steeds in de etalage. Ik sprak hem aan over dat ik vond dat je geen hakenkruis maakt en dat je dat ook in de etalage hangt. Tot mijn grote verwondering – én opluchtng – begon Meneer de Uitbater uit te leggen, dat hij ‘kunst’ maakt van afval, van gevonden voorwerpen. Hij legde uit dat het ding, dat ik voor een slecht vomgegeven swastika hield, geen hakenkruis was, maar gewoon een product dat voortkwam uit zijn creatieve geest tijdens een moment van kunstzinnig nadenken over wat te doen met de eindeloze hoeveelheid huishoudelijk afval en wat je daarzoal van kunt maken. “Ik had ook kunnen vertellen dat het ding dat jij een swastika noemt een Chinees teken voorstelt, dat betekent “ik hou van jou.” Het was zijn manier om onze planeet een béétje fraaier te maken. De Uitbater begon een tirade over hoe wij de Aarde achter laten voor onze kinderen/kleinkinderen en dat we ons kapot moeten schamen. Hij baalde er van dat zijn doos voor lege batterijen, die naast zijn winkeldeur stond, almaar leeg bleef. Hier stond een man met een missie! En ik maar zeuren dat een van zijn alleen maar goedbedoelde scheppingen in de verte lijkt op een swastika. Wat ben ik toch een politiek correcte ……

Natuur in spreadsheetsWe zijn als aardbewoner al zover dat we de natuur uit ons land gaan verbannen. Uit een uitgelekt memo van Wipkip Hoekstra aan Mark Rotte:”Zomaar een paar gedachten, Mark. Wil je hier eens over meedenken? In een land als Nederland is het volkomen ongewenst dat er kostbare stukken land ten prooi gaan vallen aan de terreur van de biologische wildernis, waardoor economisch vruchtgebruik onmogelijk wordt gemaakt. Het is absolute noodzaak iedere vierkante centimeter van ons land te economiseren. iedereen wil maar bomen en planten, praten en schrijven over bloemen, bijen en vlinders… hebben ze niks beters te doen? Vlinders zijn leuk en aardig om te zien en te gebruiken als metaforen in de literatuur en zo. Voor de gewone man en vrouw zijn ze handig om poetische fluisterijtjes op je geliefde los te laten om te bewerkstelligen dat de relatie kan voort duren, intensiveren, hersteld kan worden dan wel ontaarden in biologisch wild gedrag in bed, dat overigens als een economisch volkomen zinloos tijdverdrijf moet worden beschouwd, tenzij je daadwerkelijk voortplanting wilt realiseren. Ok, je bent vrijgezel, wss zelfs maagd, dus dáár heb je werkelijk niet het minste benul van. Dat moet je dan maar van me aannemen. Ik moest het een paar keer doen, vlak na mijn trouwen, Mark. Maar neem van mij aan, je hebt niks gemist! Gedoe! Sex in het huwelijk…? Allemaal sprookjes. Levert geen zak op, behalve een paar dure kutkinderen! Over sprookjes gesproken: Sprookjes zijn goede ontwikkeltools om de kracht van de verbeelding te stimuleren, maar die sprookjes moeten dan wel in dienst staan van de economisering van de verbeeldingskracht. (Hans en Grietje gaan op digitale zevenmijlslaarzen naar de Albert Heijn) Grapjes en zo over over bloemen en bijtjes, kunnen ook wel, natuurlijk. Het kind van de toekomst zal er besmuikt om lachen, omdat het weet dat voedselbloemen immers zeer efficient en kosteneffectief worden bestoven door Nederlandsche droontjes ter grootte van het ‘middeleeuwse’ dubbeltje. Digitalisering van het natuurbeheer is een absolute noodzaak om ons economisch welzijnstreven blijvend te kunnen maximaliseren. (erectionalisering) De toekomst van de mensheid is een toekomst waarin uitsluitend nog plaats is rationaliteit en economisch denken.Waarom zuurstof uit bomen laten komen als dat je ook in laboratoria kan produceren. Voordeel ervan is dat je de kwaliteit optimaal kunt controleren, tegen zeer geringe kosten. Al die linkse boswachters en natuurfreaks kun je de laan uitsturen. Sterker nog: ze kunnen de laan meteen meenemen. Als er nog burgers zijn, die tóch met alle geweld van De Natuur willen genieten, dan gaan ze toch lekker op vakantie in een of ander achterlijk buitenland, waar ze nog wél in de positiviteit van natuurprocessen geloven. Dit zijn maar een paar gedachten, Mark. Ik heb er nog een paar liggen over de vervuiling van industrie- en landbouwgronden en over onleefbaarheid in het algemeen van Het Nederlandsche Grondgebied. Mijn concrete vraag aan jou: hoe leg ik al deze visies vast in spreadsheets, waarmee we de geesten van iedere Nederlandsche Burger kunnen economiseren en rijp maken voor de omslag in denken. Ecologisch denken is economische zelfmoord. Ecologisch denken is oldskool politiek bedrijven.mvg.Jouw alltime favorite spreadcheater (hahaha)Wipkip Hoekstra”

UIt Nu.nl: “Demissionair premier Mark Rutte zei vorig jaar echter nog dat de tijd nog niet rijp is om excuses te maken. Volgens het kabinet zou een debat hierover de tegenstellingen juist kunnen aanjagen. Daarnaast zou er mogelijk gevreesd worden voor schadeclaims.”Hier spreken weer de regerende boekhouders, met het morele niveau van een vlakgum: “wat je niet in spreadsheets plaatst, bestaat niet!”Nederland is zo ongeveer de uitvinder van geïnstitutionaliseerde slavernij en was ook zo ongeveer de laatste van alle in slavenhandel actieve landen die het afschafte.De pervers grote rijkdom van Nederland is voor een groot deel aan de tragiek en winstgevendheid van iedere tot slaaf gemaakte te ‘danken’.Het lijkt me dat het maken van posthume excuses aan de tot slaaf gemaakten en excuses t.a.v. de nazaten van alle slachtoffers al veeeeel eerder hadden moeten worden gemaakt, maar Rutte wil er nog steeds niet aan. Bang als hij is voor schadeclaims. De waarden van het leven van minstens een half miljoen tot slaaf gemaakten, de traumatische gevoelens bij zoveel mensen, de nazaten, (in Nederland en daarbuiten) vallen volgens Rutte in het niet bij de economische gevolgen van het moeten afhandelen van evt. schadeclaims.Terwijl het veel meer gaat om de ERKENNING van eigen misdaden tegen de menselijkheid en ERKENNING van het leed van slachtoffers en nabestaanden.En dan vandaag een goede speech van minister Ollongren, waarin ze aangeeft (namens de regering) tot erkenning van misdaden en veroorzaakt leed doordrongen te zijn als ook van de noodzaak tot het maken van excuses.Ze sluit haar toespraak echter af, zoals het de boekhoudersgeest betaamt: zonder het aanbieden van excuses!KUT-boekhouders! KUT-Hollanders!!!!!Gelukkig heeft Burg. Halsema, namens de stad Amsterdam, wel de ‘ballen’ om excuus te maken. Ieder kut-volk heeft zijn positieve uitzonderingen.Wangedrochten bestaan immers bij de gratie van mooie tegendelen.

Ik verbaas me een beetje over weer eens een bericht van Willem Engel, waarin hij de watersnoodramp in nl/belg/brd een”hoax’ noemt. Nu zijn we van Willem Engel wel wat gewend als het gaat om het quasi-intellectuele gebazel over complottheorien, over ‘great reset-pogingen’, over het ontkennen van covid en zo verder… Ik verbaas me daarover maar een beetje. Over hoe een mens, die toch academisch geschoold is, zo van het padje af kan raken. Daar zit ongetwijfeld iets pathologisch achter, maar ja, die Engel laat zich écht niet vrijwillig onderzoeken door wetenschappers van het Pieter Baancentrum, hoewel ik in dat geval zeer benieuwd zou zijn naar de onderzoeksresultaten. Willem Engel heeft volgens de wikipedia biofarmacie gestudeerd en begon ooit aan een promotie-onderzoek naar aerosolen. Misschien heeft hij de onderzoeksmethodiek van medicijnontwikkeling niet zo goed begrepen en experimenteerde hij zelf maar met medicijnen, omdat alle rhesusapen tegen alle afspraken in het loodje legden. Hij begon toch maar een dansschool voor Braziliaans dansen. Was-ie dat maar blijven doen. Kan best gebeuren, toch, dat een geschoold iemand onverwacht een onverwachte afweg in het leven neemt. Volgens mij gebeurt dat dagelijks en is dan zaak om tijdig even stil te staan en gezond te gaan reflecteren. Dat laatste lijkt Engel niet te kunnen. Ik denk ook niet dat er in Huize Engel een spiegel hangt. Waar kennen we dat van? Huize Dracula of Drakenstein? Of zoiets…Meer nog verbaas ik me over de bereidheid van diverse media om verslag te doen van de persconferenties van de President van Viruswaanzin! Ieder zichzelf respecterend journalistiek medium maakt zich volkomen belachelijk als zij het quasi-intellectuele gebazel van Engel serieus zou gaan ‘coveren’. Om met Louis van Gaal te spreken: “Ben ik nou zo slim of zijn hunnie nou zo dom?” Mensen, gebruik nou eens je gezonde verstand!Maar ja, er zijn ook mensen die al tien jaar lang in Mark Rutte geloven. Het land is naar de gallemiesen bezuinigd (op élk terrein!), maar we blijven vrolijk op Mark Rutte stemmen. De man, de wannabe-staatsman, die serieus zegt: “als je visie wilt, moet je naar de opticien.”Hoever staat die Mark Rutte dan eigenlijk af van een nep-academische randdebiel als W. Engel. In welke werkelijkheden leven die mensen? Hoe kun je serieus een land leiden naar een weg uit de meest existentiële crises, die Nederland, de wereld zelfs, ooit bedreigd hebben en dan zeggen dat je vooral geen visie moet hebben? De wereld staat in brand en het beste dat Rutte weet te bedenken is flappentapje spelen voor multinationals, de belangen van Nederlandse economie (lees: de materiële welvaart voor de rijken) hoger achten dan het managen van crises als klimaatcrises, stikstof-crisis, ecologie-crisis en ga zo maar door… De overeenkomst met Engel is dat Rutte zijn eigen werkelijkheid creëert en daarin blijft geloven. Stapels met wetenschappelijk verantwoorde noodsignalen over crises worden onderin een bureaulade gelegd, zodat Mark weer verder kan dromen van Rutte IV. Het probleem van vele Nederlanders is dat zij dit pikken. Het probleem van vele Nederlanders is dat dit zij niet bereid zijn om over het gebazel van Rutte heen te kijken om te zien hoe de wereld écht in elkaar zit. Hoe groot de existentiële noden van de mensheid zijn. Rutte en Engel verschillen niet veel van elkaar. Ik stem de volgende keer op Willem Engel voor minister-president. Gaat de wereld in ieder geval met een swingende samba ten onder…